تاریخچه کوتاهی در مورد پیدایش انسان

تاریخچه کوتاهی در مورد پیدایش انسان

نویسنده : دکتر توماج آریان

نخستین تحول جدی در پیدایش انسان امروزی به حدود ۶۶ میلیون سال پیش باز میگردد که در اثر برخورد شهاب سنگی بزرگ به زمین تقریبا بیشتر موجودات عظیم الجثه نظیر انواع دایناسورها از بین رفتند و پستانداران کوچک که در زیر خاک زندگی میکردند توانستند به سطح زمین بیایند و به سرعت تکثیر و تکامل یافتند. بیشتر موجودات زنده کره زمین در حال حاضر از نسل همان پستانداران کوچک بعد از انقراض دایناسروها هستند.

در حدود ۶۰ میلیون سال پیش موجودات به دو دسته استرپسیرین(خیس بینی ها) و هاپلورین(خشک بینی ها) تقسیم شدند.خیس بینی ها شب زی بودند و به حس بویایی متکی بودند در حالی که خشک بینی ها روز زی بودند و متکی به حس بینایی قوی بودند و مغزهای بزرگتری داشتند.

این یک لحظه تاریخی در تکامل بود که باعث بوجود آمدن انسان خردمند در ۶۰ میلیون سال بعد شد.

نخستین میمون در حدود ۲۰ میلیون سال پیش بوجود آمد و پروکنسل (Proconsul) نام داشت.چهار دست و پا بود و دم نداشت و رفتارش تا حدودی شبیه میمونهای امروزی بود.

۹ میلیون سال پیش در میمونها دو شاخه بوجود آمد که یکی شاخه گوریل ها بود و دیگری شاخه شاپانزه ها و بونوبوها.

انسان ها حدودا ۷ میلیون سال پیش از نیای مشترک خود که با شامپانزه ها و بونوبوها یکی بودند جدا شدند.

این جدایی در شرق قاره آفریقا اتفاق افتاد.

نخستین میمون که میتوانست بر روی دو پا راه برود آردیپیکس (Ardipithecus) نام داشت که پاهای کوچک و دستان بزرگ و بدنی پر مو و سری شبیه میمون ها داشت.

این تحول بدلیل تعییرات آب و هوایی و تبدیل جنگلهای انبوه شرق آفریقا به دشتهای وسیع و کمبود منابع غذایی بوجود آمد که میمونها را مجبور به پایین آمدن از درخت و رفتن به دشتها برای پیدا کردن غذا کرد.

در حدود ۴ میلیون سال پیش آسترالوپیتیکوسها (Australopithecus)(انسان ریخت) بوجود آمدند که تفاوت آنها با آردیپیکسها مستقل شدن از دست برای راه رفتن و تکامل شصت پا بود که آنها را به دو پای مستقل تبدیل کرد و دستهایشان آزاد شدند و از دستهای خود برای شکار و استفاده از ابزار سنگی ابتدایی استفاده کردند.

نخستین انسان هومو هابیلیس (Homo Habilis) بود که سه میلیون سال پیش از آسترالوپیتیکوس (انسان ریخت) تکامل یافت که به معنای انسان کارورز یا ابزار ساز بود.

او ابزار سنگی و چوبی میساخت و مهارت زیادی در استفاده از آنان داشت.

در حدود یک میلیون و نهصد هزار سال پیش از هومو هابیلیس انسانی تکامل یافت بنام هومو ارکتوس (Homo Erectus)(انسان راست قامت).

هومو ارکتوس بزرگترین گام تکاملی برای رسیدن به انسانهای امروزی بود.

این انسان کاملا شبیه انسانهای امروزی با جثه شبیه ما بود.پاهایی کشیده و دستهای کوتاه تر ،مناسب برای دویدن و مسافت های طولانی و مغزی بزرگتر در حدود ۶۰ درصد مغز انسان امروزی.

آنها از آتش استفاده میکردند و در جمعهای بزرگ تر زندگی میکردند .

هومو ارکتوس نخستین انسانی بود که از آفریقا خارج شد و در آسیا و اروپا و شرق آسیا مستقر شد و تا حدود صد هزار سال پیش هم زندگی میکرد.به همین دلیل بیشترین زیست را در میان انسانها در کره زمین داراست (حدود یک میلیون و هشتصد هزار سال).

در فاصله یک میلیون نهصد هزار سال پیش تا صد هزار سال پیش انواع انسانها از هومو ارکتوس بوجود آمدند که بعضی از آنها خواستگاه آفریقایی هم نداشتند نظیر هومو رودولفنسیس(انسان رودولفی) هومو هایدل برگنسیس(انسان هایدلبرگی)،هومو فلورنسیس(انسان فلورنسی) ،هومو نئاندرتال( انسان نئاندرتال) و هومو ساپینس(انسان خردمند).

انسان خردمند در حدود سیصد هزار سال پیش از هومو هادلبرگ(Homo Heidelbergensis) یا هومو آنتیساسور( Homo Antecessor) (انسان کارورز) تکامل یافت.

در این باره بین دانشمندان اختلاف وجود دارد بدلیل شباهت بسیار بین این دو گونه.

ولی به احتمال زیاد انسان خردمند از نسل هومو آنتیساسور یا انسان کارورز است.

انسان خردمند مغز بزرگتر از تمام شاخه های انسانی و قدرت تکلم نامحدود داشتند و ابزار سازها و شکارچیانی متبحر بودند.در دسته های بزرگتر زندگی میکردند و قدرت همکاری بالایی به نسبت دیگر انسانها داشتند.

آنها در حدود هفتاد هزار سال پیش از آفریقا خارج شدند و در تمام کره زمین پخش شدند.حتی به قاره آمریکا و استرالیا راه یافتند و تمام کره خاکی را تسخیر کردند.

با تسخیر کره زمین توسط انسان خردمند تمام شاخه های انسانی بدلیل عدم توانایی رقابت با انسان خردمند و تغییر محیط طبیعی بتدریج از بین رفتند.

ولی حدود ۲۵۰ هزار سال زندگی مشترک انسان خردمند با دیگر گونه های انسان یادگار های ژنتیکی آنها در بدن انسانهای امروزی باقی است.

در انسانهای خاورمیانه و اروپایی حدود ۳ تا ۵ درصد ژن انسان نئاندرتال وجود دارد که بدلیل زاد و ولد مشترک آنها در تاریخ است.همینطور ۵ تا ۸ درصد ژن هومو ارکتوس در مردمان آسیای جنوب شرقی و ۶ درصد ژنتیک هومو دنیسوا در بومیان استرالیا و هومو هایلبرگنسیس در شمال آسیا و مغولستان.

نتیجه:

آنچیزی که از هفت میلیون سال پیش انسان امروزی را پدید آورد ،یکی راه رفتن به روی دو پا بود و آزاد شدن دستها برای ابزار سازی و شکار،دیگری استفاده از آتش در پختن گوشت و گیاهان و رسیدن پروتئین به بدن انسان و نتیجتا بزرگ شدن مغز و نتیجتا تغییرات در حنجره انسان مدرن و توانایی صحبت و ادای صداهای متنوع که باعث انتقال تجربیات و مشورتهای انسانی شد.

در واقع حقیقت اینست که شامپانزه ها و بونوبوها،پسر عموهای پدر ما و دیگر انسانهای منقرض شده از نسل هومو ارکتوس(انسان راست قامت)پسر عموهای ما بودند و فرق چندانی با ما نداشتند.

آنچیزی که انسان خردمند را در میان دیگر انسانها جاودانه کرد توانایی تطبیق با محیط،مغز فعال تر و قدرت تکلم بود.

همه انسانهای کره زمین فارغ از رنگ پوست،رنگ مو ،رنگ چشم و تفاوتهای فیزیکی هومو ساپینس هستند و نژادهای مختلف زاییده ذهن انسانی است.

تمام انسانها روی زمین خانواده ما هستند.

#دکتر _توماج_آریان

#توماج_آریان

#تکامل_انسان

#داستان_تکامل_انسان

#پیدایش_انسان

#انسان_خردمند

dr_tomaj_arian#

tomaj_arian#

homo_evolution# 

homosapiens# 

the_story_of_human_evolution#